Wat ons betreft, gedragen we ons als een kudde herten. Wanneer ze uit de huntsman van de Huntsman vluchten, welke manier omdraaien ze dan? Voor welke beveiliging is ze? Waarom, ze haasten zich op de netten! En dus vergaan ze door te verwarren waar ze daarmee moeten vrezen, waarbij geen gevaar ligt. . . . Niet dood of pijn is gevreesd, maar de angst voor dood of pijn. Goed gezegd de dichter daarom:- De dood heeft geen angst; Alleen een dood van schaamte!
(As for us, we behave like a herd of deer. When they flee from the huntsman's feathers in affright, which way do they turn? What haven of safety do they make for? Why, they rush upon the nets! And thus they perish by confounding what they should fear with that wherein no danger lies. . . . Not death or pain is to be feared, but the fear of death or pain. Well said the poet therefore:- Death has no terror; only a Death of shame!)
In deze passage gebruikt Epictetus de metafoor van een kudde herten om te illustreren hoe mensen vaak reageren op angst. Net zoals de herten blindelings vluchten en ten onrechte in gevaar brengen in plaats van veiligheid te zoeken, kunnen individuen in paniek raken en slechte keuzes maken onder invloed van angst. Ze kunnen verwarren wat hen echt bedreigt, wat leidt tot hun ondergang. Epictetus suggereert dat in plaats van bang te zijn voor de feitelijke gebeurtenissen van de dood of pijn, de irrationele angst van mensen voor die gebeurtenissen hen echt belemmert.
Epictetus benadrukt het belang van perspectief op angst, met het argument dat de dood zelf niet gevreesd moet worden, maar eerder de schaamte die wordt geassocieerd met het slecht geconfronteerd worden. Dit perspectief moedigt individuen aan om hun angsten te confronteren en de verwachting van pijn of falen hun acties niet te laten dicteren. Door te erkennen dat de angst voor deze ervaringen vaak groter en schadelijker is dan de ervaringen zelf, kan men een gevoel van vrijheid en empowerment vinden om te leven zonder de verlammende greep van angst.