Aan het einde van juni 1783 betekende het eerste jaar van James Monroe in de regering een periode die weinig bood in termen van tastbare prestaties. Ondanks dit gebrek aan prestaties liep de output van Monroe parallel met die van zijn collega's, in overeenstemming met de verwachtingen van de Virginia -planters die hen met een openbaar ambt hadden toevertrouwd.

Deze context benadrukt de bredere politieke omgeving van die tijd, waar de focus niet alleen lag op belangrijke wetgevende prestaties, maar ook op het vervullen van de verantwoordelijkheden als vertegenwoordigers. Monroe's ambtstermijn, hoewel schijnbaar rustig, paste aan de heersende normen van zijn collega's en de ambities van de kiezers die ze vertegenwoordigden.