In tegenstelling tot de geschriften van sommige historici, was de proclamatie van Monroe volledig zijn eigen creatie-niet die van Adam. De bewering dat Adams de "Monroe -doctrine" heeft geschreven, is niet alleen niet waar, het grenst aan de belachelijke door te impliceren dat president Monroe weinig meer was dan een poppenspel die werd gemanipuleerd door de hand van een ander. Dergelijke beweringen tonen weinig inzicht in het presidentschap zelf en het type man dat naar en aanneemt dat kantoor aanneemt; Inderdaad, ze denigreren het karakter, het intellect, de intensiteit en het gevoel van macht die Amerikaanse presidenten aandrijven.
(Contrary to the writings of some historians, Monroe's proclamation was entirely his own creation-not Adam's. The assertion that Adams authored the "Monroe Doctrine" is not only untrue, it borders on the ludicrous by implying that President Monroe was little more than a puppet manipulated by another's hand. Such assertions show little insight into the presidency itself and the type of man who aspires to and assumes that office; indeed, they denigrate the character, the intellect, the intensity and the sense of power that drive American presidents.)
De bewering dat de Monroe -doctrine in de eerste plaats het werk was van John Quincy Adams in plaats van president Monroe zelf is ongegrond. Een dergelijke notie ondermijnt de mogelijkheden van Monroe en presenteert hem als een boegbeeld, dat de complexiteiten en verantwoordelijkheden van de presidentiële rol niet erkent. Monroe's leiderschap en karakter moeten niet worden afgewezen, omdat ze een cruciaal onderdeel spelen bij het opstellen van aanzienlijk buitenlands beleid.
Harlow Giles Unger benadrukt het belang van het erkennen van de individuele bijdragen van presidenten aan hun nalatenschappen. Monroe's beweringen en acties werden aangedreven door zijn eigen overtuigingen en oordelen in plaats van door externe invloed. Het verminderen van de rol van Monroe geeft de aard van de presidentiële macht en de kwaliteiten die nodig zijn voor effectief leiderschap bij het vormgeven van nationaal beleid verkeerd weer.