Omdat je in de late twintigste eeuw niet serieus zou kunnen vragen andere mensen om te denken dat je in eer en waarheid geloofde, en de zuiverheid van het lichaam, de verdediging van vrouwen, de heiligheid van ware liefde en de rest ervan. Maar blijkbaar had Andre het echt geloofd.
(Because in the late twentieth century, you couldn't seriously ask other people to think that you believed in honor and truth, and the purity of the body, the defense of women, the sanctity of true love, and all the rest of it. But apparently, Andre really had believed it.)
In de late twintigste eeuw maakten maatschappelijke normen en verwachtingen het voor individuen moeilijk om geloof te uiten in traditionele waarden zoals eer, waarheid en de heiligheid van liefde. De heersende houding was er een van scepsis, waar openlijk dergelijke idealen openlijk tot spot kunnen leiden. Velen kozen ervoor om hun echte gevoelens te verbergen ten gunste van een meer cynische kijk op de realiteit.
Het personage Andre valt echter op in deze context, omdat hij deze idealen echt lijkt vast te houden. Dit contrast benadrukt de strijd tussen het handhaven van persoonlijke overtuigingen en het conformeren van moderne scepsis, wat een diepere verkenning van authenticiteit in persoonlijke overtuigingen suggereert te midden van een veranderend cultureel landschap.