In de verkenning van interpersoonlijke relaties reflecteert de auteur op de aard van kleinere opmerkingen en hun impact. Er wordt gesuggereerd dat de ware schade op het moment dat de woorden worden gesproken, in plaats van in hun potentiële nasleep of de mogelijkheid dat ze met het onderwerp worden gedeeld. Dit perspectief benadrukt dat de eerste handeling van het maken van een wrede opmerking de wortel is van het toegebrachte lijden, onafhankelijk van de vraag of het doelwit zich ervan bewust is.

De essentie van het argument ligt in het erkennen dat de emotionele schade voortkomt uit de handeling van het verminderen van een andere persoon door woorden. Deze herkenning verlegt de focus van de gevolgen van een opmerking naar de verantwoordelijkheid van de spreker om deze te uiten. Daarbij benadrukt het het belang van bewust zijn van onze woorden, omdat ze aanzienlijk gewicht kunnen dragen en leiden tot onnodige pijn voor anderen, ongeacht hun bewustzijn van de opmerking.