Zijn er niet alle prestaties van de voorgangers en tijdgenoten van een dichter bij hem van hem toe? Waarom zou hij verkleinen van het plukken van bloemen waar hij ze vindt? Alleen door de rijkdom van de anderen van onszelf te maken, brengen we iets groots tot stand.
(Do not all the achievements of a poet's predecessors and contemporaries rightfully belong to him? Why should he shrink from picking flowers where he finds them? Only by making the riches of the others our own do we bring anything great into being.)
Het citaat benadrukt de onderlinge verbondenheid van literaire inspiratie tussen dichters en schrijvers. Het suggereert dat een dichter niet moet aarzelen om te putten uit de prestaties van degenen die vóór en naast hem kwamen. In plaats van dit als plagiaat te zien, stelt de auteur dat het een natuurlijk onderdeel is van het creatieve proces om de ideeën en inzichten van anderen op te nemen en voort te bouwen.
Door dit te doen, kunnen kunstenaars iets belangrijks en origineels maken. Het idee is dat grootheid voortkomt uit samenwerking en het delen van middelen binnen een literaire gemeenschap. Dus in plaats van zichzelf te isoleren, bevordert het omarmen van de collectieve prestaties van voorgangers innovatie en draagt het bij aan het zich ontwikkelende tapijt van literatuur.