Weet je dat honden afstammelingen zijn van wolven-alle honden, zelfs die belachelijke kleine honden die je in de parken ziet. Wolven. Stel je voor hoe schaamde een echte wolf zou zijn als hij wist dat hij neef was van een shih-tzu? Natuurlijk moeten we niet denken dat dieren gevoelens hebben zoals de VS-ik denk niet dat ze zich kunnen schamen, of wel? De kat van mijn dochter is niet in staat om iets heel veel te voelen, ik kan het je vertellen en zeker geen schaamte ...
(Do you know that dogs are descendants of wolves-all dogs, even those ridiculous little dogs you see in the parks. Wolves. Imagine how embarrassed a real wolf would be if he knew that he was cousin to a shih-tzu? Of course, we shouldn't think animals have feelings like us-I don't think they can be embarrassed, do you? My daughter's cat is incapable of feeling anything very much, I can tell you-and certainly not embarrassment...)
De passage richt zich op de verrassende verbinding tussen honden en wolven, en merkt op dat alle huishonden, ongeacht hun grootte of ras, afkomstig zijn van wolven. Het beschouwt humoristisch het idee van een wolf die zich schaamt om een verre neef te hebben als een shih-tzu. Deze luchtige aanpak nodigt lezers uit om na te denken over de natuurlijke relaties tussen soorten en tegelijkertijd de grimmige verschillen in hun leven en ervaringen te benadrukken.
De auteur suggereert dat we geen menselijke emoties moeten projecteren, zoals schaamte, op dieren, omdat ze de wereld anders ervaren. Hij gebruikt de kat van zijn dochter als een voorbeeld, wat impliceert dat sommige dieren misschien helemaal geen gevoelens hebben die vergelijkbaar zijn met mensen. Dit perspectief moedigt een realistischer begrip van diergedrag en emotionele capaciteit aan, het toevoegen van diepte aan het verkennen van relaties tussen mens en animale.