Empathie ligt in het hart van, net als zoveel andere grote romans-de grootste zonde is om blind te zijn voor de problemen en pijnen van anderen. Ze niet zien betekent dat ze hun bestaan weigeren.
(Empathy lies at the heart of , like so many other great novels--the biggest sin is to be blind to others' problems and pains. Not seeing them means denying their existence.)
In haar memoires, "Lolita lezen in Teheran," benadrukt Azar Nafisi het belang van empathie bij het begrijpen van de menselijke ervaring. Ze suggereert dat de echte verbinding met anderen vereist dat hun worstelingen worden erkend en reageert. Het falen om de pijn van anderen te herkennen isoleert niet alleen individuen van elkaar, maar verwaarloost ook het gedeelde menselijke verhaal dat hen samenbindt.
Nafisi's reflectie op empathie benadrukt dat diepe relaties en betekenisvolle interacties vertrouwen op een bewustzijn van de uitdagingen waarmee anderen worden geconfronteerd. Het gevaar van blindheid voor deze kwesties wordt afgeschilderd als een aanzienlijk moreel falen, wat suggereert dat het overwinnen van dergelijke onwetendheid essentieel is voor een medelevende samenleving. Door literatuur pleit ze voor een verhoogde gevoeligheid voor de complexiteit van menselijke emoties en ervaringen.