Het gezinsleven is van nature cocooned, en expats in het gezin leven dubbel zo. We hadden veel vrienden en een paar intieme, maar het is te vroeg in de aard van familie ritme, in slaap te vroeg om je op een marge te plaatsen, en aan de essentiële vreugde-we zijn drie van ons toegevoegd!-werden toegevoegd De essentiële eenzaamheid, alleen wij drieën.
(Family life is by its nature cocooned, and expatriate family life doubly so. We had many friends and a few intimate ones, but it is in the nature of family rhythm-up too early, asleep too soon-to place you on a margin, and to the essential joy-just the three of us!-was added the essential loneliness, just the three of us.)
In "Parijs to the Moon" reflecteert Adam Gopnik op de unieke ervaring van het expatriate gezinsleven, dat nog meer isolerend aanvoelt dan typisch gezinsleven. Hij merkt op dat hoewel ze een netwerk van vrienden hadden, familiedynamiek vaak een gevoel van scheiding van de bredere gemeenschap creëert. De routines van het gezinsleven - vroeg vroeg en vroeg slapen - kunnen ze gemarginaliseerd voelen, en benadrukken ze hun eenzame bestaan als een familie -eenheid.
Gopnik benadrukt het contrast tussen de vreugde van het delen van momenten als een hechte familie en de inherente eenzaamheid die erbij hoort. Hun ervaringen, hoewel vol geluk in hun kleine familiewereld, zijn getint van het gevoel los te zijn van anderen. Deze dualiteit vangt de complexiteit van het handhaven van een levendig gezinsleven terwijl je leeft in een vreemde cultuur, waar de geneugten van familie ook kunnen leiden tot gevoelens van isolatie.