In het boek "Paris to the Moon" van Adam Gopnik maakt hij onderscheid tussen twee soorten reizigers. Het eerste type is de meer informele waarnemer, iemand die bestemmingen onderzoekt om de bezienswaardigheden en ervaringen die ze tegenkomen te waarderen. Deze reiziger geniet van de reis zonder een specifieke agenda, waardoor spontaniteit hun verkenning kan leiden.
Daarentegen bezit de tweede reiziger een duidelijk zicht of doel dat ze tijdens hun reis willen bereiken. Hoewel deze aanpak uitdagender kan zijn, leidt het vaak tot diepere inzichten en een rijker begrip van de bestemming. Gopnik suggereert dat hoewel beide reizigers van hun reizen kunnen genieten, degene met een doelgerichte bedoeling uiteindelijk meer betekenis in hun ervaringen waarneemt.