De expatervaring wordt gekenmerkt door een unieke vorm van eenzaamheid die met een gevoel van vrijheid met elkaar verbindt. Dit gevoel komt voort uit het verlaten van je thuisland en zijn gebruikelijke comfort, waardoor een paradox ontstaat waar eenzaamheid kan worden ervaren als zowel belastend als bevrijdend. Het weerspiegelt de complexiteit van het leven op een vreemde plaats, waar de opwinding van een nieuw begin vaak wordt getemperd door de afwezigheid van bekende sociale banden.

In "Parijs to the Moon" legt Adam Gopnik deze ingewikkelde emotie vast en benadrukt hoe expats genieten van hun onafhankelijkheid en tegelijkertijd met isolatie worstelt. De daad van het ontsnappen aan iemands vorige leven brengt een nieuwe vrijheid, maar het onthult ook sterk de leegte van verbindingen die achterblijven. Deze dualiteit vormt een rijke achtergrond voor het begrijpen van de ingewikkeldheden van het expatleven.