Fictie was geen wondermiddel, maar het bood ons wel een kritieke manier om de wereld te beoordelen en te begrijpen-niet alleen onze wereld, maar die andere wereld die het object van onze verlangens was geworden.
(Fiction was not a panacea, but it did offer us a critical way of appraising and grasping the world-not just our world but that other world that had become the object of our desires.)
In haar memoires 'Lolita lezen in Teheran', reflecteert Azar Nafisi op de kracht van fictie om inzicht en begrip te geven van zowel ons leven als de bredere realiteiten om ons heen. Hoewel het erkennen dat literatuur geen remedie is voor maatschappelijke kwesties, benadrukt ze het belang ervan om ons te helpen de complexiteit van de wereld te waarderen en te bekritiseren, met name in beperkende omgevingen. Door middel van verhalen kunnen we onze binnenste verlangens en de realiteiten verkennen waarmee we vaak worden geconfronteerd.
Het werk van Nafisi illustreert hoe verhaallijnen en personages onze worstelingen en ambities kunnen weerspiegelen en persoonlijke ervaringen kunnen koppelen aan grotere maatschappelijke en culturele thema's. Door met literatuur aan te gaan, krijgen individuen nieuwe perspectieven en bevorderen ze een diepere band met hun eigen realiteiten en die van anderen. Deze betrokkenheid bevordert begrip en compassie in een wereld die zich vaak geïsoleerd en beperkend kan voelen.