Marlys zat ongemakkelijk in haar stoel en dacht na over de aard van de groep om haar heen. Ze vond dat het begrip 'frisse ideeën' bijna tegenstrijdig was, wat duidde op een gebrek aan innovatie of originaliteit onder de deelnemers. Dit sentiment suggereerde dat er weinig hoop was op nieuwe perspectieven of creativiteit in hun discussies.

Terwijl ze op haar stoel verschoof, weerspiegelde het ongemak haar ontevredenheid over de groepsdynamiek. De gedachten van Marlys benadrukten haar scepsis over de mogelijkheid om betekenisvolle verandering of vooruitgang te bewerkstelligen, waardoor haar gevoelens van frustratie en de stagnatie om haar heen nog verder werden benadrukt.