Hij vroeg zich vaak af hoe hij ooit de eerste kilte, spoeling, kring, pijn, boeren, niezen, vlekken, lethargie, vocale slip, evenwichtsverlies of geheugenverlies zou herkennen dat het onvermijdelijke begin van het onvermijdelijke einde zou signaleren.
(He wondered often how he would ever recognize the first chill, flush, twinge, ache, belch, sneeze, stain, lethargy, vocal slip, loss of balance or lapse of memory that would signal the inevitable beginning of the inevitable end.)
In "Catch-22" van Joseph Heller, reflecteert de hoofdrolspeler op de subtiele tekenen die aangeven dat het begin van de achteruitgang, zowel in gezondheid als misschien in het bredere gevoel van leven. Hij overweegt de verschillende symptomen, van fysieke ongemakken tot cognitieve slips, die men zou kunnen ervaren als ze het einde van hun vitaliteit naderen. De lijst met kleine maar toch veelzeggende tekenen illustreert een diep gevoel van angst over sterfelijkheid en de onvoorspelbaarheid van het leven.
Dit moment van introspectie legt de universele menselijke bezorgdheid over veroudering en de onvermijdelijke achteruitgang vast die volgt. De overpeinzingen van het personage onthullen een bewustzijn van de kwetsbaarheid van het leven en de angst om iemands capaciteiten te verliezen, waardoor lezers hun eigen ervaringen met het verstrijken van de tijd en de tekenen dat het leven verandert, beschouwt. Het benadrukt de complexiteit van het herkennen van de overgangen van het leven en de aanhoudende hoop op duidelijkheid te midden van onzekerheid.