Ik heb altijd een hankering gehad voor de beveiliging van onmogelijke dromen.
(I always had a hankering for the security of impossible dreams.)
In haar memoires 'Lolita lezen in Teheran', reflecteert Azar Nafisi over het nastreven van onbereikbare dromen, waarbij ze haar verlangen vastlegt naar een gevoel van veiligheid te midden van chaos. Haar ervaringen in Iran, met name onder een beperkend regime, benadrukken de contrasterende verlangens voor vrijheid en het comfort van idealistische ambities. De uitdrukking "Ik heb altijd een hankering gehad voor de veiligheid van onmogelijke dromen" vertegenwoordigt een diepgaand verlangen naar hoop en toevluchtsoord in literatuur en de idealen die het belichaamt.
Het verhaal van Nafisi is een bewijs van de kracht van boeken als een middel om te ontsnappen en zelfontdekking in een wereld vol uitdagingen. Door haar liefde voor literatuur vindt ze troost en kracht en gebruikt ze verhalen en personages om door haar realiteit te navigeren. Het memoires illustreert hoe deze "onmogelijke dromen" niet alleen troost bieden, maar ook een raamwerk voor het begrijpen van haar leven en de bredere maatschappelijke worstelingen waarmee ze wordt geconfronteerd.