Ik vraag me niet af, en jij zult ook niet, dat wanneer indianen hun vrouwen en kinderen zien uithongeren en hun laatste bron van benodigdheden afgesneden, ze oorlog voeren. En dan worden we daarheen gestuurd om ze te doden. Het is een verontwaardiging. Alle stammen vertellen hetzelfde verhaal. Ze zijn aan alle kanten omringd, het spel wordt vernietigd of weggedreven, ze worden achtergelaten om te verhongeren, en er blijven maar één ding voor hen om te voeren terwijl ze kunnen. Onze behandeling van de Indiaan is een verontwaardiging.
(I do not wonder, and you will not either, that when Indians see their wives and children starving and their last source of supplies cut off, they go to war. And then we are sent out there to kill them. It is an outrage. All tribes tell the same story. They are surrounded on all sides, the game is destroyed or driven away, they are left to starve, and there remains but one thing for them to do-fight while they can. Our treatment of the Indian is an outrage.)
De fragment benadrukt de wanhopige omstandigheden waarmee Indiaanse stammen worden geconfronteerd tijdens de Indiase oorlogen. De auteur wijst erop dat wanneer gezinnen zonder voedsel en middelen worden achtergelaten, het vanzelfsprekend is om hun toevlucht te nemen tot vechten om te overleven. Het citaat weerspiegelt de pijn en frustratie van deze stammen terwijl ze naar de rand worden geduwd en oorlog zien als hun enige optie in het licht van honger en wanhoop.
De auteur veroordeelt de acties die zijn ondernomen tegen indianen en beschrijft de situatie als een gruweldaad. Hij benadrukt dat alle stammen een soortgelijke benarde toestand delen om hun traditionele manieren van leven in het nauw gedreven, gejaagd en beroofd te worden. Deze weergave dient als een diepgaande kritiek op de behandeling van inheemse volkeren en dringt er bij lezers op aan de onrechtvaardigheden te herkennen waarmee ze tijdens een tumultueuze periode in de Amerikaanse geschiedenis werden geconfronteerd.