In William S. Burroughs 'en de nijlpaarden werden gekookt in hun tanks,' reflecteert de auteur op een doordringende cultuur van kleine argumenten die zich voordoen in Amerika. Deze geschillen, die vaak opduiken in openbare ruimtes zoals straathoeken en bars, suggereren een samenleving die gefixeerd is op referenties en validatie, waarbij individuen strijden om hun ervaringen en prestaties te bewijzen. Dit creëert een giftige sfeer van one-upmanship waarbij persoonlijke waarde gebonden is aan het aantonen van superioriteit over anderen.

Burroughs stelt zich een omslagpunt voor waar frustratie culmineert in chaos, waarbij mensen tegen elkaar opstaan ​​in een golf van woede en verzet. De uitdrukking "Ik neem geen shit!" legt de essentie vast van deze rebellie tegen conformiteit en maatschappelijke verwachtingen. Dit sentiment impliceert een collectief verlangen naar authenticiteit en een afwijzing van de oppervlakkige normen die interacties zijn gaan domineren, waarbij de stam wordt benadrukt onder het oppervlak van sociale beleefdheid in Amerika.