In William S. Burroughs 'en de nijlpaarden werden gekookt in hun tanks,' een gevoel van isolatie doordringt het verhaal terwijl de hoofdrolspeler worstelt met een gevoel van gezond verstand in een krankzinnige wereld. Deze perceptie bevordert een diepe emotionele strijd, omdat het personage diep alleen aanvoelt, niet in staat om contact te maken met de mensen om hen heen. Het gevoel van het enige rationele individu versterkt gevoelens van depressie en angst, waarbij elk gevoel van superioriteit wordt weggenomen.
Dit citaat omvat de spookachtige eenzaamheid die huiden kan begeleiden, te midden van chaos. In plaats van de geest van het personage te verhogen, veroorzaakt deze isolatie angst en wanhoop, waarbij de uitdagingen van het leven in een wereld benadrukken waar zinvolle verbindingen afwezig zijn. Burroughs illustreert krachtig hoe een dergelijke ontkoppeling kan leiden tot een diepgaande existentiële crisis.