Ik vertelde hen dat deze roman een Amerikaanse klassieker was, in veel opzichten de typische Amerikaanse roman. Er waren andere kanshebbers: The Adventures of Huckleberry Finn, Moby-Dick, The Scarlet Letter. Sommigen noemen het onderwerp, de Amerikaanse droom, om dit onderscheid te rechtvaardigen. Wij in oude landen hebben ons verleden-we zijn geobsedeerd in het verleden. Zij, de Amerikanen, hebben een droom: ze voelen nostalgie over de belofte van de toekomst.
(I told them this novel was an American classic, in many ways the quintessential American novel. There were other contenders: The Adventures of Huckleberry Finn, Moby-Dick, The Scarlet Letter. Some cite its subject matter, the American Dream, to justify this distinction. We in ancient countries have our past--we obsess over the past. They, the Americans, have a dream: they feel nostalgia about the promise of the future.)
In haar memoires, "Lolita in Teheran," presenteert Azar Nafisi het idee dat bepaalde Amerikaanse romans de essentie van de Amerikaanse ervaring belichamen. Ze beweert dat werkt als "The Adventures of Huckleberry Finn" en "Moby-Dick" diep resoneren met thema's die het karakter van de natie bepalen. Nafisi benadrukt dat de focus op de Amerikaanse droom deze romans onderscheidt, omdat ze een cultureel ethos weerspiegelen, gericht op hoop en aspiratie in plaats van historische reflecties.
Nafisi contrasteert het Amerikaanse perspectief met dat van landen met oude geschiedenissen en merkt op dat hoewel ze vaak bezig zijn met hun verleden, Amerikanen meer betoverd zijn door het potentieel van de toekomst. Dit toekomstgerichte gezichtspunt legt een uniek aspect van de Amerikaanse identiteit vast, en versterkt het idee dat literatuur niet alleen als entertainment dient, maar ook als een lens waardoor de culturele waarden en dromen van een samenleving kunnen worden begrepen.