In Peter Cozzzzens 'de aarde huilt', reflecteert de verteller over het tragische lot van een Sioux -krijger die dood op het slagveld ligt. Stark naakt behalve voor minimale kleding, is de krijger slechts een korte afstand van zijn huis en gezin, die hij dapper probeerde te beschermen tegen vernietiging. Deze scène roept diep verdriet op omdat het het grimmige contrast illustreert tussen de onmiddellijke omgeving van de krijger en het verre huis van zijn vijand, wat de tragedie van conflicten en verlies benadrukt.

Het verhaal brengt de grimmige realiteit over dat het lichaam van de gevallen krijger binnenkort aan de elementen zal worden overgelaten, omdat de soldaten niet van plan zijn hem een ​​goede begrafenis te geven. Dit gebrek aan respect voor zijn overblijfselen benadrukt de ontmenselijking die vaak wordt geconfronteerd door indianen tijdens dit brutale hoofdstuk van de geschiedenis. Het werk van Cozzens dient als een krachtige herinnering aan de gevolgen van oorlog en de persoonlijke tragedies die daaruit voortkomen, waardoor licht wordt geworpen op het vaak over het hoofd gezien lijden van degenen die hun land en geliefden verdedigden.