In fictie lijkt elke verraad en tegenslag enig einde te dienen: de personages leren en groeien en komen tot hun recht. In het leven is het niet altijd duidelijk dat het kaperen van onze plannen zo voorzien of goedaardig is.
(In fiction, every treachery and setback appears to serve some end: the characters learn and grow and come into their own. In life, it is not always clear that the hijacking of our plans is quite so provident or benign.)
In fictie staan personages vaak voor uitdagingen en verraad die uiteindelijk bijdragen aan hun ontwikkeling en persoonlijke groei. Deze worstelingen worden over het algemeen met doel afgebeeld, wat suggereert dat er een verborgen betekenis of positief resultaat is achter elke ontberingen die ze doorstaan. Deze verhalende structuur biedt een gevoel van resolutie en hoop, waardoor het idee wordt versterkt dat tegenslagen een gunstige rol spelen in de reizen van de personages.
Het echte leven kan daarentegen chaotisch en onvoorspelbaar aanvoelen, waar verstoringen en veranderde plannen niet altijd leiden tot constructieve of zinvolle conclusies. In tegenstelling tot fictieve verhalen, garandeert het leven niet dat elk obstakel een les of een kans op groei zal opleveren. Dit grimmige verschil benadrukt de complexiteit van de menselijke ervaring, waarbij de resultaten vaak dubbelzinnig zijn en het doel achter uitdagingen niet duidelijk is.