De meesten van ons, wat we ook zeggen, lopen in het donker, fluiten in het donker, "zei Baldwin in een interview in 1961." Niemand weet wat hem van het ene moment naar het andere gaat overkomen, of hoe men het zal dragen. Dit is onherleidbaar. En het geldt voor iedereen. Nu is het waar dat de aard van de samenleving is om onder haar burgers een illusie van veiligheid te creëren; Maar het is ook absoluut waar dat de veiligheid altijd noodzakelijkerwijs een illusie is. Kunstenaars zijn hier om de vrede te verstoren.
(Most of us, no matter what we say, are walking in the dark, whistling in the dark," Baldwin said in an interview in 1961. "Nobody knows what is going to happen to him from one moment to the next, or how one will bear it. This is irreducible. And it's true of everybody. Now, it is true that the nature of society is to create, among its citizens, an illusion of safety; but it is also absolutely true that the safety is always necessarily an illusion. Artists are here to disturb the peace.)
In een inzichtelijk interview in 1961 uitte auteur James Baldwin diepgaande gedachten over de menselijke conditie. Hij suggereerde dat, ongeacht wat we kunnen beweren, mensen het leven in onzekerheid navigeren, vaak niet op de hoogte van wat ons te wachten staat. Deze onvoorspelbaarheid is een essentieel onderdeel van het bestaan en treft iedereen. Samenlevingen hebben de neiging om een vals gevoel van veiligheid onder hun leden te bevorderen, maar deze veiligheid is uiteindelijk slechts een illusie.
Baldwin verwoordde verder dat de rol van kunstenaars is om dit valse gevoel van comfort uit te dagen. Zij zijn degenen die gedachte uitlokken en zelfgenoegzaamheid verstoren en ons herinneren aan de onderliggende onzekerheden in het leven. Dit perspectief resoneert met thema's in het boek 'The Republic of Imagination' van Azar Nafisi, waar het samenspel tussen realiteit en kunst dient om kritische inzichten over ons bestaan en de samenleving te wekken.