In Parijs kunnen bepaalde restaurants gedurende langere periodes gesloten blijven, alleen om later te heropenen, verjongd voor een nieuwe generatie diners. Een voorbeeld is Lapérouse, een eens populair etablissement uit de negentiende eeuw, die zijn status als een wenselijke eetbestemming heeft herwonnen nadat hij enigszins is verwaarloosd. Deze revivalcyclus benadrukt het unieke culinaire landschap van de stad, waar geschiedenis en moderniteit elkaar kruisen.
De blijvende erfenis van Parijse dineren is ook te zien door de lens van literaire figuren zoals Albert Camus. In de biografie van Olivier Todd van Camus ontdekken lezers dat verschillende eetgelegenheden die hij in de jaren veertig bezocht, waaronder Aux Charpentiers en Le Petit St. Benoît, nog steeds klanten dienen. Evenzo zijn verschillende vestigingen genoemd door schrijver A.J. Liebling, net als de dichterse des Lilas, blijven gedijen, met de blijvende aantrekkingskracht en culturele rijkdom van de restaurantscene van Parijs.