Er wordt gezegd dat het persoonlijke politiek is. Dat is natuurlijk niet waar. De kern van de strijd voor politieke rechten is de wens om onszelf te beschermen, om te voorkomen dat de politieke ons individuele leven binnendringt. Persoonlijk en politiek zijn onderling afhankelijk, maar niet één en hetzelfde. Het rijk van de verbeelding is een brug tussen hen, die de ene constant opnieuw vormt in termen van de ander. Plato's filosoof-King wist dit en de blinde censor ook, dus het was misschien niet verwonderlijk dat de eerste taak van de Islamitische Republiek was geweest om de lijnen en grenzen tussen het persoonlijke en de politieke te vervagen, waardoor beide werden vernietigd.
(It is said that the personal is political. That is not true, of course. At the core of the fight for political rights is the desire to protect ourselves, to prevent the political from intruding on our individual lives. Personal and political are interdependent but not one and the same thing. The realm of imagination is a bridge between them, constantly refashioning one in terms of the other. Plato's philosopher-king knew this and so did the blind censor, so it was perhaps not surprising that the Islamic Republic's first task had been to blur the lines and boundaries between the personal and the political, thereby destroying both.)
In "Lolita lezen in Teheran", onderzoekt Azar Nafisi de relatie tussen persoonlijke ervaringen en politieke realiteiten. Ze betoogt tegen het idee dat persoonlijke zaken inherent politiek zijn en beweren dat de strijd voor politieke rechten fundamenteel tot doel heeft individuele levens te beschermen tegen politieke inmenging. Hoewel persoonlijke en politieke rijken elkaar beïnvloeden, zijn ze verschillende entiteiten, onderling verbonden door de verbeelding, die ons begrip van beide hervormt.
Nafisi wijst op de manipulatie van deze grenzen door autoritaire regimes, en benadrukt dat het vervagen van persoonlijke en politieke lijnen kan leiden tot de erosie van beide. Deze tactiek, gebruikt door historische figuren zoals Plato's filosoof-koning en de censoren van de Islamitische Republiek, dient om individuen te beheersen door hun persoonlijke vrijheden te onderdrukken. Zo benadrukt ze het belang van het handhaven van de scheiding tussen de twee om individuele rechten en vrijheden te beschermen.