Het leek erop dat het huwelijk de traditionele wapenstilstand had bereikt, het punt waarop zo velen zich neerleggen bij het snijden van zowel hun verliezen als hun hoop. In sommige opzichten was het de conventionele clandestiene affaire in een plek als San Bernardino, een plaats waar weinig licht of sierlijk is, waar het is routine om de toekomst te maken. De Pacific Horizon en de lucht ruikt naar oranje bloesems en het is ver verwijderd van het sombere en moeilijke oosten, ver van de kou, ver van het verleden.
(It seemed that the marriage had reached the traditional truce, the point at which so many resign themselves to cutting both their losses and their hopes.In some ways it was the conventional clandestine affair in a place like San Bernardino, a place where little is bright or graceful, where it is routine to misplace the future and easy to start looking for it in bed.January 11, 1965, was a bright warm day in Southern California, the kind of day when Catalina floats on the Pacific horizon and the air smells of orange blossoms and it is a long way from the bleak and difficult East, a long way from the cold, a long way from the past.)
Het huwelijk afgebeeld in Joan Didion's "slungels tegenover Bethlehem" weerspiegelt een staat van ontslag waarbij beide partners hun onvervulde dromen en verliezen lijken te accepteren. Deze relatie belichaamt een bekend scenario in een plek als San Bernardino, waar ontevredenheid over het leven er vaak toe leidt dat individuen troost zoeken in geheime zaken, wijst op een bredere emotionele leegte.
Op een dag gekenmerkt door warmte en schoonheid in januari 1965, met het pittoreske Catalina Island te zien en geurige oranje bloesems in de lucht, is er een schril contrast met de elders ervaren ontberingen. Deze idyllische setting dient als een herinnering aan de hoop en het potentieel verloren in hun leven, waardoor de alledaagse realiteiten van het dagelijkse bestaan met vluchtige momenten van vreugde worden geplaatst.