Het was gewoon een manier om zichzelf wat opluchting te geven, omdat ze eigenlijk tot de dood werden vergezeld door een band die meer solide was dan liefde: een gemeenschappelijke lul van geweten.
(It was simply a way of giving herself some relief, because actually they were joined till death by a bond that was more solid than love: a common prick of conscience.)
In "honderd jaar eenzaamheid" weerspiegelt het citaat het complexe emotionele landschap tussen de personages, wat de intensiteit van hun relatie benadrukt. Het suggereert dat hun verbinding romantische liefde overstijgt, in plaats daarvan geworteld in een gedeeld schuldgevoel dat hen samenbindt. Deze gemeenschappelijke geweten compliceert hun leven en illustreert hoe persoonlijke worstelingen de banden tussen individuen kunnen versterken.
Het idee van "samengevoegd tot de dood" betekent de duurzaamheid van hun band, wat het idee onderstreept dat sommige relaties worden gesmeed door wederzijdse ervaringen van spijt of moreel conflict. Deze weergave benadrukt de diepte van hun emoties en het gewicht van hun gedeelde geschiedenis en nodigt lezers uit om na te denken hoe dergelijke diepgaande verbindingen kunnen bestaan te midden van onrust en strijd.