Thomas Jefferson werd door zijn tegenstanders gezien als een naïeve optimist, verwant aan Candide, het personage gecreëerd door Voltaire, dat zijn idealistische opvattingen over de menselijke natuur en het bestuur weerspiegelt. Deze weergave suggereert dat Jefferson's geloof in de goedheid van mensen en democratische principes als overdreven simplistisch en kwetsbaar voor uitbuiting werd beschouwd.

daarentegen werd Alexander Hamilton gezien als een sluwe strateeg die op Machiavelli leek, wat suggereert dat zijn benadering van politiek pragmatisch en vaak manipulatief was. Hamilton's focus op sterke centrale autoriteit en economische macht kenmerkte hem als een realist, bereid om berekende tactieken te gebruiken om zijn doelen te bereiken, met een grimmig ideologisch verschil tussen de twee stichtingsfiguren.