Empathie is het hart van Gasby, net als vele andere romans. Er is niets meer hersteld dan blind te zijn in het licht van de problemen en pijnen van anderen.
(Empathy is Gasby's heart, like many other novels. There is nothing more reproven than being blind in the face of the problems and pains of others.)
In Azar Nafisi's "Reading Lolita in Teheran: A Memoir in Books" komt empathie naar voren als een centraal thema, verwant aan zijn rol in veel literaire werken. Personages in dit verhaal laten het belang zien van het begrijpen en erkennen van de worstelingen waarmee anderen worden geconfronteerd, en benadrukken dat het richten van een oogje op iemands pijn een van de meest bekritiseerde tekortkomingen is. Nafisi betoogt dat ware verbinding en begrip voortkomen uit ons vermogen om zich in te leven in de mensen om ons heen.
Deze verkenning van empathie is niet alleen cruciaal in de literatuur, maar ook in het echte leven. Nafisi suggereert dat het herkennen en aanpakken van de moeilijkheden die anderen doorstaan een diepere menselijke verbinding bevordert. De behoefte aan empathie wordt nog meer uitgesproken in onderdrukkende omgevingen, waarbij de neiging om het lijden van anderen over het hoofd te zien, kan leiden tot een meer diepgaande ontkoppeling bij mensen. In wezen illustreert het verhaal dat empathie essentieel is voor zowel individuele groei als collectieve solidariteit.