Mijn teen als een dodelijk wapen!
(My toe as a lethal weapon!)
In haar memoires 'Lolita lezen in Teheran', onderzoekt Azar Nafisi de kracht van literatuur tegen de achtergrond van de Iraanse revolutie. Door haar verhaal illustreert ze hoe boeken kunnen dienen als toevluchtsoord en bron van kracht voor vrouwen in een repressieve samenleving. Nafisi benadrukt haar clandestiene leesgroep, waar zij en haar studenten zich verdiepen in de westerse literatuur, empowerment en solidariteit vinden door gedeelde inzichten en ervaringen. Hun discussies worden een opstand tegen de beperkingen van het regime tegen vrijheid en meningsuiting.
Het citaat "Mijn teen als een dodelijk wapen!" legt de felle veerkracht en creativiteit vast die Nafisi en haar studenten belichamen. Het symboliseert hoe zelfs iets schijnbaar triviaals een hulpmiddel voor verzet kan worden. Dit perspectief benadrukt het belang van alledaagse objecten en persoonlijke verhalen bij het uitdagen van autoritaire verhalen, het illustreren van de diepgaande impactliteratuur kan hebben op individuele identiteit en collectieve weerstand te midden van tegenspoed.