Parijs, aan de andere kant, keek precies zoals het moest kijken. Het droeg zijn hart op zijn mouw, en het vreemde was dat het hart dat het zo openlijk droeg op andere manieren zo gesloten, niet-uitnodigend was.
(Paris, on the other hand, looked exactly as it was supposed to look. It wore its heart on its sleeve, and the strange thing was that the heart it wore so openly was in other ways so closed-mysterious, uninviting.)
In "Paris to the Moon", vangt Adam Gopnik de essentie van Parijs als een stad die een mix van openheid en enigma belichaamt. De uitdrukking "droeg zijn hart op zijn mouw" suggereert dat de stad levendig en expressief is, vol leven en cultuur die onmiddellijk zichtbaar is voor iedereen die bezoekt. Toch is er ook een contrasterend element. Ondanks zijn uiterlijke expressiviteit, bezit Paris lagen van mysterie waardoor het zich afgesloten of niet-uitnodigt voor degenen die dieper in zijn ingewikkeldheden proberen te duiken.
Deze dualiteit in het karakter van Parijs weerspiegelt de complexiteit van het stedelijke leven, waar optredens kunnen misleiden. Gopnik benadrukt het idee dat hoewel men de schoonheid en artistieke flair van de stad op het eerste gezicht kan waarderen, het begrijpen van de ware aard ervan geduld en een bereidheid om verder te verkennen dan de oppervlakte vereist. Parijs is een plek die verkenning uitnodigt, maar kan ook zijn geheimen bewaken en biedt een rijk tapijt van ervaringen die tegelijkertijd gastvrij en ongrijpbaar zijn.