Razieh had een geweldig vermogen tot schoonheid. Ze zei, weet je, mijn hele leven heb ik geleefd. Ik moest boeken stelen en filmhuizen binnensluipen, maar God, ik hield van die boeken! Ik denk niet dat een rijk kind ooit Rebecca heeft gekoesterd of met de wind is gegaan zoals ik deed toen ik de vertalingen leende van huizen waar mijn moeder werkte.
(Razieh had an amazing capacity for beauty. She said, You know, all my life I have lived inpoverty. I had to steal books and sneak into movie houses-but, God, I loved those books! I don't think any rich kid has ever cherished Rebecca or Gone with the Wind the way I did when I borrowed the translations from houses where my mother worked.)
Razieh bezat een opmerkelijke waardering voor schoonheid, gevormd door haar ervaringen van leven in armoede. Ondanks de uitdagingen van haar opvoeding, vond ze troost en vreugde in literatuur en bioscoop. Haar passie voor boeken als "Rebecca" en "Gone with the Wind" overstijgde materiaal rijkdom, wat suggereert dat haar emotionele band met deze verhalen diepgaand was dan die van veel bevoorrechte individuen.
Haar vastberadenheid om toegang te krijgen tot cultuur en verhalen, ondanks financiële beperkingen, benadrukt een krachtige veerkracht en liefde voor kunst. De manier waarop ze geleende boeken koesterde, weerspiegelt een diep begrip van de waarde van de literatuur, wat illustreert hoe het iemands leven kan verrijken, ongeacht de sociaaleconomische status.