De realiteit is zo ondraaglijk geworden, zei ze, zo somber, dat alles wat ik nu kan schilderen, de kleuren van mijn dromen zijn.
(Reality has become so intolerable, she said, so bleak, that all I can paint now are the colors of my dreams.)
Azar Nafisi, in haar memoires 'Lolita in Teheran', reflecteert op de onderdrukkende realiteiten van het leven onder een autoritair regime. Ze drukt een diep gevoel van wanhoop uit dat haar dwingt om in haar verbeelding te ontsnappen. De hardheid van haar omgeving is zo overweldigend dat ze alleen troost vindt in de levendige tinten van haar dromen, die ze vertaalt naar het canvas. Dit sentiment spreekt tot de veerkracht van de...