Ze noemde hem altijd Luca, op de Italiaanse manier, en zei het met die grappige trans-Europese intonatie, het accent vreemd geplaatst op de eerste lettergreep: 'Waar is loo-ka?', Net zoals Audrey Hepburn zei: 'Neem de foto- ture, 'in grappig gezicht.
(She always called him Luca, in the Italian manner, and said it with that funny trans-European intonation, the accent oddly placed on the first syllable: 'Where's Loo-ka?', just like Audrey Hepburn saying, 'Take the pic-ture,' in Funny Face.)
In "Paris to the Moon" benadrukt Adam Gopnik een unieke manier om genegenheid uit te drukken door de verschillende manier van het personage om de naam 'Luca' uit te spreken. Deze Italiaanse invloed voegt een laag charme en persoonlijk tintje toe aan haar toespraak, waardoor een vertrouwde toon wordt gezet in hun relatie. Haar uitspraak, met nadruk op de eerste lettergreep, roept een speelse en culturele essentie op, die doet denken aan de iconische levering van Audrey Hepburn in de film "Funny Face".
De manier waarop ze hem noemt, weerspiegelt niet alleen haar genegenheid, maar ook een diepe connectie met de Italiaanse cultuur, die hun interactie met warmte en karakter infuseert. Dit taalkundige detail verrijkt het verhaal door het samenspel tussen taal, cultuur en persoonlijke relaties in de context van Parijs te presenteren, een stad gekoesterd voor zijn kunstenaarschap en romantiek.