Ze had een hekel aan het feit dat haar sluier, die voor haar een symbool was van bange relatie tot God, nu een instrument van macht was geworden en de vrouwen die hen droegen in politieke tekenen en symbolen veranderde.
(She resented the fact that her veil, which to her was a symbol of scared relationship to god, had now become an instrument of power, turning the women who wore them into political signs and symbols.)
In "Lolita lezen in Teheran," drukt Azar Nafisi haar onvrede uit over hoe haar sluier, aanvankelijk een weergave van haar spirituele band met God, is omgezet in een hulpmiddel van politieke expressie. Ze is van mening dat de essentie van haar relatie met het goddelijke is overschaduwd door de sociale en politieke implicaties die verband houden met het dragen van de sluier in haar samenleving.
Deze verschuiving zet vrouwen om in louter symbolen in een politieke context, waarbij de persoonlijke betekenis en heiligheid wordt weggenomen die de sluier ooit voor Nafisi had. In plaats van een privé -embleem van geloof te zijn, dient het nu om bredere politieke ideologieën aan te duiden, wat leidt tot gevoelens van wrok onder degenen die de oorspronkelijke betekenis ervan koesteren.