Dat zou een heel andere impuls zijn, een instinct voor de realiteit waar ik soms jaloers op ben maar niet bezit. Op geen enkel moment heb ik ooit met succes een dagboek bijhouden; Mijn benadering van het dagelijkse leven varieert van de grove nalatige tot het louter afwezige, en bij die paar gelegenheden dat ik plichtsgetrouw heb geprobeerd een daggebeurtenissen op te nemen, heeft verveling me zo overwonnen dat de resultaten op zijn best mysterieus zijn. Wat is dit bedrijf aan winkelen, typende stuk, diner met E, depressief? Winkelen voor wat? Welk stuk typen? Wie is E? Was dit E depressief, of was ik depressief? Wat maakt het uit?
(That would be a different impulse entirely, an instinct for reality which I sometimes envy but do not possess. At no point have I ever been able successfully to keep a diary; my approach to daily life ranges from the grossly negligent to the merely absent, and on those few occasions when I have tried dutifully to record a day's events, boredom has so overcome me that the results are mysterious at best. What is this business about shopping, typing piece, dinner with E, depressed? Shopping for what? Typing what piece? Who is E? Was this E depressed, or was I depressed? Who cares?)
In dit fragment uit "slungelt naar Bethlehem, reflecteert Joan Didion over haar onvermogen om een dagboek te onderhouden en haar strijd te onthullen om haar dagelijkse leven nauwkeurig te documenteren. Ze beschrijft haar aanpak als inconsistent, vaak tussen nalatigheid en afwezigheid, wat duidt op een ontkoppeling met de alledaagse aspecten van haar bestaan. Didion drukt een gevoel van afgunst uit tegenover degenen die de realiteit effectiever kunnen vangen.
Terwijl ze haar dagelijkse gebeurtenissen probeert te vertellen, wordt ze overweldigd door verveling en vraagt ze zich aan de betekenis van alledaagse taken zoals winkelen en schrijven. Haar inzendingen voelen cryptisch aan, gevuld met vage verwijzingen naar mensen en emoties, die vragen oproepen over haar ervaringen en de betekenis erachter. Het perspectief van Didion onthult een complexiteit in haar relatie met realiteit en geheugen, wat de uitdagingen benadrukt van het articuleren van het alledaagse.