De schuur bij het roulettehuis zat vast met gewonde mannen. Schreeuwen, gebeden en vloeken maakten het een vreselijke plek, met honderden gearceerde mannen die samen op het rietje zijn verpakt, die de chirurg smeekten om bij hen te wonen, kaal-bewapende en angsten die zijn gestreept en spat met bloed, palen van afgehakte armen en benen die liggen door de gladde operatietafels, het omhulsel van de strijd die door de dunne muren kloppen.
(The barn by the Roulette house was jammed with wounded men. Screams, prayers, and curses made it a horrible place, with hundreds of anguished men packed together on the straw begging the surgeons to attend to them-surgeons bare-armed and fearsomely streaked and spattered with blood, piles of severed arms and legs lying by the slippery operating tables, the uproar of the battle beating in through the thin walls.)
Het scène beschreven in de buurt van het roulettehuis presenteert een schrijnende blik in de chaos van oorlog terwijl de schuur een geïmproviseerd ziekenhuis wordt gevuld met gewonde soldaten. De lucht is dik met het geluid van hun wanhoop, terwijl ze schreeuwen, gebeden en vloeken uitspreken terwijl ze proberen aandacht te krijgen van de overweldigde chirurgen. De beelden zijn intens, met de fysieke en emotionele tol van deze mannen die lijden en wanhopig op zoek zijn naar zorg.
De chirurgen, grimmig werken in dergelijke tragische omstandigheden, worden afgeschilderd als zowel toegewijd als geschokt, bevlekt met het bloed van hun patiënten. De aanblik van afgehakte ledematen draagt bij aan de groteske realiteit van oorlog, en de constante kakofonie van de strijd benadrukt dat de strijd om te overleven verder gaat dan de muren van de schuur. Deze levendige weergave vangt de brutaliteit van conflict en de diepgaande impact die het heeft op zowel de gewonden als degenen die proberen hen te helpen.
