Het scène beschreven in de buurt van het roulettehuis presenteert een schrijnende blik in de chaos van oorlog terwijl de schuur een geïmproviseerd ziekenhuis wordt gevuld met gewonde soldaten. De lucht is dik met het geluid van hun wanhoop, terwijl ze schreeuwen, gebeden en vloeken uitspreken terwijl ze proberen aandacht te krijgen van de overweldigde chirurgen. De beelden zijn intens, met de fysieke en emotionele tol van deze mannen die lijden en wanhopig op zoek zijn naar zorg.

De chirurgen, grimmig werken in dergelijke tragische omstandigheden, worden afgeschilderd als zowel toegewijd als geschokt, bevlekt met het bloed van hun patiënten. De aanblik van afgehakte ledematen draagt ​​bij aan de groteske realiteit van oorlog, en de constante kakofonie van de strijd benadrukt dat de strijd om te overleven verder gaat dan de muren van de schuur. Deze levendige weergave vangt de brutaliteit van conflict en de diepgaande impact die het heeft op zowel de gewonden als degenen die proberen hen te helpen.