De wanhopige waarheid van het verhaal van Lolita is niet de verkrachting van een twaalfjarige door een vuile oude man, maar de inbeslagname van het leven van een persoon door een ander.
(The desperate truth of Lolita's story is not the rape of a twelve-year-old by a dirty old man but the confiscation of one individual's life by another.)
Het verhaal van "Lolita" overstijgt de schokkende elementen van zijn plot en benadrukt een diepere tragedie: de volledige overname van het bestaan van een persoon door een ander. In deze context betekent het slachtofferschap van het jonge meisje meer dan alleen haar misbruik; Het weerspiegelt het bredere thema van het leven dat van individuen wordt verwijderd, waardoor ze machteloos en gecontroleerd worden door anderen. Dit perspectief nodigt uit een kritisch onderzoek naar de dynamiek van macht en manipulatie die aanwezig is in relaties.
Azar Nafisi, in haar memoires "Lolita lezen in Teheran", benadrukt dat het verhaal dient als een commentaar op het verlies van keuzevrijheid waarmee individuen in onderdrukkende omstandigheden worden geconfronteerd. Het daagt lezers uit om de implicaties van een dergelijke inbeslagname over persoonlijke identiteit en vrijheid te overwegen. Uiteindelijk is de kernboodschap een diepgaande en verontrustende waarheid over hoe de acties van de ene persoon onherroepelijk het leven van een ander kunnen veranderen.