De feiten in dit verhaal zijn waar voor zover elke herinnering altijd waarheidsgetrouw is, maar ik heb er alles aan gedaan om vrienden en studenten te beschermen, ze te dopen met nieuwe namen en hen misschien zelfs van zichzelf te vermomden, facetten van hun leven te veranderen en te verwisselen zodat hun geheimen veilig zijn.
(The facts in this story are true insofar as any memory is ever truthful, but I have made every effort to protect friends and students, baptizing them with new names and disguising them perhaps even from themselves, changing and interchanging facets of their lives so that their secrets are safe.)
In "Lolita lezen in Teheran," deelt Azar Nafisi haar ervaringen als literatuurprofessor in Iran, waarbij persoonlijke anekdotes worden geweven met reflecties op de kracht van literatuur in onderdrukkende regimes. Ze benadrukt de betekenis van het vertellen van verhalen, geheugen en de inherente uitdagingen van het overbrengen van de waarheid, vooral te midden van de complexiteit van het leven in een repressieve samenleving. Nafisi gebruikt literatuur als lens om de worstelingen van haar studenten en vrienden te verkennen, hun identiteit aan te passen om hun privacy te beschermen en tegelijkertijd de universele thema's te benadrukken die ze in de werken bestuderen.
Het citaat illustreert de toewijding van Nafisi om de identiteiten te beschermen van degenen die betrokken zijn bij haar verhaal, terwijl het de subjectieve aard van het geheugen erkent. Door namen opnieuw uit te vinden en details te veranderen, streeft ze ernaar de essentie van hun verhalen te handhaven zonder hun kwetsbaarheden bloot te leggen. Deze aanpak onderstreept haar geloof in de transformerende kracht van literatuur, waardoor individuen troost en begrip kunnen vinden, zelfs in het licht van censuur en maatschappelijke beperkingen, die een platform biedt voor persoonlijke en collectieve bevrijding.