Degenen onder ons die in de Islamitische Republiek Iran woonden, begrepen zowel de tragedie als de absurditeit van het decujectie waaraan we werden onderworpen. We moesten plezier in onze eigen ellende porren om te overleven. We hebben ook instinctief gepositiseerd, niet alleen in anderen, maar in onszelf. Dit was een reden dat kunst en literatuur zo essentieel werden voor ons leven: ze waren geen luxe maar een noodzaak. Wat Nabokov gevangen was, was de textuur van het leven in een totalitaire samenleving, waar je volledig aldus bent in een illusoire wereld vol valse beloften, waar je niet langer kunt onderscheiden tussen je redder en je executioner.
(Those of us living in the Islamic Republic of Iran grasped both the tragedy and absurdity of thecruelty to which we were subjected. We had to poke fun at our own misery in order to survive.We also instinctively recognized poshlust-not just in others, but in ourselves. This was one reasonthat art and literature became so essential to our lives: they were not a luxury but a necessity.What Nabokov captured was the texture of life in a totalitarian society, where you are completelyalone in an illusory world full of false promises, where you can no longer differentiate betweenyour savior and your executioner.)
In Iran ondervonden de mensen een unieke mix van tragedie en absurditeit in hun dagelijks leven onder een totalitair regime. Om het hoofd te bieden aan hun lijden, namen ze vaak hun toevlucht tot humor en gebruikten ze lachen als een manier om te overleven. Deze omgeving maakte een diep zelfbewustzijn mogelijk met betrekking tot hun eigen tekortkomingen, die Poshlust worden genoemd. Het werd duidelijk dat literatuur en kunst niet louter luxe waren; Ze waren essentieel voor het bestaan en begrip van hun realiteit.
Azar Nafisi's reflecties op het werk van Nabokov benadrukken de isolerende ervaring in zo'n repressieve samenleving. Het presenteert een wereld waar onderscheid tussen echte bondgenoten en onderdrukkers bijna onmogelijk wordt. Dit gevoel van desillusie resoneert diep, terwijl individuen hun leven navigeren te midden van lege beloften en onderdrukkende omstandigheden, die betekenis en duidelijkheid zoeken door de kracht van woorden en artistieke expressie.