Erbij horen betekende niet eigendom. U was niet iemands eigendom. De lettergreep ging over het bestaan: om jezelf te zijn en op een speciale plek te zijn die niemand anders in je familie zou kunnen bezetten behalve jij. Het lange deel ging over het hart, een plek in het hart waar een gezin samenkwam en samen leefde. Ze verdragen elkaar niet alleen. Ze verlangden naar elkaar. Behoren was geen gemoedstoestand, maar een staat van hart.
(To belong did not mean ownership. You were not someone's property. The be syllable was about existence: to be yourself and to be in a special place that no one else could occupy within your family except you. The long part was about the heart, a place in the heart where a family met and lived together. They didn't just put up with each other. They longed for each other. To belong was not a state of mind but a state of heart.)
erbij horen is een concept dat louter eigendom of bezit overstijgt. Het gaat fundamenteel over bestaan en identiteit binnen een familie -eenheid. Elk individu heeft een unieke en onvervangbare plek die niemand anders kan vullen, wat de essentie betekent om zichzelf in een gedeelde omgeving te zijn. Dit idee benadrukt dat erbij horen niet gaat over iemands eigendom zijn, maar over deelname aan een familiale band die diep persoonlijk en zinvol is.
Bovendien omvat echte verbondenheid emotionele verbindingen die verder gaan dan tolerantie. Het betekent een verlangen en een authentieke verbinding tussen familieleden, waar liefde en genegenheid floreren. In plaats van gewoon een mentale toestand te zijn, wordt erbij horen beschreven als een oprechte ervaring, waarbij een gezin echt naar elkaar verlangt. In wezen gaat het om het creëren van een gedeelde ruimte in het hart dat relaties voedt en echte liefde en verwantschap bevordert.