Tolkien stelde zich de heer van de ringen voor als een voortzetting van de hobbit, die zich richt op een jongere demografie. Hij streefde ernaar om het verhaal met humor en speelse capriolen in te zetten, het op dezelfde manier te structureren als traditionele volksverhalen of sprookjes. Zijn vroege verwijzingen naar het werk omvatten het noemen van een vervolg op de Hobbit.
In haar boek, Bandersnatch: C. S. Lewis, J. R. R. Tolkien, en de creatieve samenwerking van de Inklings, onderzoekt auteur Diana Pavlac Glyer de samenwerkingsinspanningen van Tolkien en zijn tijdgenoten. Ze benadrukt hoe deze schrijvers elkaar beïnvloedden, hun creatieve processen vormgeven en uiteindelijk het literaire landschap van fantasiefictie beïnvloeden.