We zijn opgevoed in de ethiek dat anderen, alle anderen, alle anderen, interessanter zijn dan onszelf; geleerd om diffident te zijn, alleen deze kant van zichzelf wegringen ... alleen de zeer jonge en de zeer oude mogen hun dromen vertellen bij het ontbijt, stilstaan bij zelf, onderbreken met herinneringen aan strandpicknicks en favoriete Liberty Graws-jurken en de regenforel in een kreek in de buurt van Colorado Springs. De rest van ons wordt terecht verwacht dat ze de absorptie in de favoriete jurken van anderen, de forel van andere mensen beïnvloeden.
(We are brought up in the ethic that others, any others, all others, are be definition more interesting that ourselves; taught to be diffident, just this side of self-effacing ... Only the very young and the very old may recount their dreams at breakfast, dwell upon self, interrupt with memories of beach picnics and favorite Liberty lawn dresses and the rain trout in a creek near Colorado Springs. The rest of us are expected, rightly, to affect absorption in other people's favorite dresses, other people's trout.)
De observaties van Joan Didion onthullen een culturele norm die individuen aanmoedigt om anderen over zichzelf te prioriteren, waardoor een gevoel van schroom bevordert. Deze maatschappelijke verwachting leidt ertoe dat velen ertoe schuwen om persoonlijke ervaringen, dromen en herinneringen te delen, een omgeving te creëren waar zelfreflectie en persoonlijke verhalen vaak worden verstikt. Alleen die aan het uiterste van de leeftijd-kinderen en ouderen-worden gezien als toegestaan om zich vrij te geven aan dergelijke zelfexpressie.
Deze dynamiek benadrukt onze neiging om zich te concentreren op de levens en verhalen van anderen, vaak ten koste van onze eigen stemmen en verhalen. Didion benadrukt een soort ontkoppeling van persoonlijke identiteit, omdat mensen leren meer betrokken te zijn bij de belangen en ervaringen van anderen in plaats van die van henzelf. Een dergelijke onbalans roept vragen op over authenticiteit en de waarde van individuele verhalen in een samenleving die collectief lijkt te prioriteren boven persoonlijk bestaan.
