We zijn jaloers op mensen zoals jij, en we willen jou zijn; We kunnen het niet, dus we vernietigen je.
(We envy people like you, and we want to be you; we can't, so we destroy you.)
In haar memoires 'Lolita lezen in Teheran', onderzoekt Azar Nafisi de complexe emoties van afgunst en vernietiging die zich voordoen binnen autoritaire samenlevingen. Ze reflecteert op hoe sommige individuen doelen worden van jaloezie vanwege hun vrijheid, intellect of succes. Dit sentiment kan leiden tot de wens om degenen die kwaliteiten belichamen waar anderen naar toe te doen, ondermijnen of elimineren.
Het citaat van Nafisi legt de essentie van deze maatschappelijke dynamiek vast en onthult de donkere aspecten van de menselijke natuur. De wens om degenen die we bewonderen na te streven, kan veranderen in wrok, waardoor destructief gedrag wordt aangevoerd tegenover degenen die onbereikbare idealen vertegenwoordigen. Door haar verhaal benadrukt Nafisi het belang van literatuur en persoonlijke keuzevrijheid bij het weerstaan van dergelijke neigingen en het bevestigen van iemands identiteit te midden van maatschappelijke druk.