Wij in oude landen hebben onze verleden-we geobsedeerd in het verleden. Zij, de Amerikanen, hebben een droom: ze voelen nostalgie over de belofte van de toekomst.
(We in ancient countries have our past-we obsess over the past. They, the Americans, have a dream: they feel nostalgia about the promise of the future.)
In haar boek "Lolita lezen in Teheran", reflecteert Azar Nafisi op de contrasterende denkrichtingen van verschillende culturen met betrekking tot hun geschiedenis. Ze wijst erop dat mensen in oude naties de neiging hebben zich te concentreren op hun verleden, vaak geobsedeerd door historische gebeurtenissen en culturele nalatenschappen. Deze preoccupatie vormt hun identiteit en perspectieven en verankert hen naar hun geschiedenis.
Nafisi benadrukt daarentegen de Amerikaanse mindset, die wordt gekenmerkt door een toekomstgericht optimisme. Amerikanen worden beschreven als het koesteren van een droom voor de toekomst, gedreven door een gevoel van potentieel en visioenen van wat zou kunnen zijn. Dit perspectief bevordert een gevoel van hoop en innovatie en creëert een dynamisch contrast met de nostalgie voor geschiedenis gevonden in oudere beschavingen.