We leefden in een cultuur die elke verdienste aan literaire werken ontkende, waarbij ze alleen belangrijk waren van hen als ze dienstmaagdkomers waren voor iets dat schijnbaar meer urgenter-nalato-ideologie was. Dit was een land waar alle gebaren, zelfs de meest privé, in politieke termen werden geïnterpreteerd. De kleuren van mijn hoofddoek of de stropdas van mijn vader waren symbolen van westerse decadentie en imperialistische neigingen. Geen baard dragen, handen schudden met leden van het andere geslacht, klappen of fluiten in openbare vergaderingen, werden eveneens als westers beschouwd en daarom decadent, onderdeel van het complot van imperialisten om onze cultuur neer te halen.
(We lived in a culture that denied any merit to literary works, considering them important only when they were handmaidens to something seemingly more urgent-namely ideology. This was a country where all gestures, even the most private, were interpreted in political terms. The colors of my head scarf or my father's tie were symbols of Western decadence and imperialist tendencies. Not wearing a beard, shaking hands with members of the opposite sex, clapping or whistling in public meetings, were likewise considered Western and therefore decadent, part of the plot by imperialists to bring down our culture.)
De auteur reflecteert op een samenleving die de waarde van literaire werken afwijst en ze alleen als hulpmiddelen voor ideologische uitdrukkingen beschouwt. In deze omgeving zijn zelfs de meest persoonlijke keuzes gepolitiseerd, waardoor alledaagse handelingen worden omgezet in verklaringen over trouw aan of rebellie tegen dominante ideologieën. De betekenis van symbolen, zoals kleding en verzorging, wordt vergroot, omdat ze worden geassocieerd met westerse invloeden die als corrupt worden beschouwd.
Deze sfeer creëert een spanning tussen individuele expressie en politieke conformiteit, waar eenvoudige acties worden onderzocht op hun waargenomen trouw aan lokale of buitenlandse idealen. De ervaring van de auteur benadrukt hoe de culturele context de persoonlijke vrijheid kan onderdrukken in de naam van ideologische zuiverheid, die kunst en literatuur als ondergeschikt is aan het politieke discours.