In "Parijs van Adam Gopnik" deelt hij een persoonlijk ritueel dat hem troost brengt tijdens sombere tijden. Hij houdt van het bezoeken van de Balzar, een Parijse bistro, waar hij het nauwgezette proces van een ober observeert die zorgvuldig een klassiek gerecht, steak au poivre, van een schotel tot een bord serveert. Deze eenvoudige handeling biedt hem een ​​gevoel van stabiliteit en vreugde te midden van de chaos van het leven.

De ervaring van Gopnik benadrukt het belang van kleine, schijnbaar onnodige momenten in het leven die geruststelling en betekenis kunnen bieden. Het kijken naar de gerichte bewegingen van de ober belicht een diepe waardering voor de rituelen van de beschaafde samenleving, waardoor zijn geloof in de schoonheid van doordachte dienst en de geneugten van dineren versterkt.