Of we al dan niet een universele opvatting van mensenrechten blijven afdwingen op momenten van verontwaardiging en onbeperking, precies wanneer we denken dat anderen zichzelf uit de menselijke gemeenschap hebben gehaald zoals we die kennen, is een test van onze mensheid.
(Whether or not we continue to enforce a universal conception of human rights at moments of outrage and incomprehension, precisely when we think that others have taken themselves out of the human community as we know it, is a test of our very humanity.)
Judith Butler, in haar boek 'Precarious Life: The Powers of Mourning and Violence', benadrukt het belang van het handhaven van een universeel begrip van mensenrechten, vooral in tijden van verontwaardiging. Ze beweert dat momenten van diepe emotionele reacties onze toewijding om anderen te zien als onderdeel van de menselijke gemeenschap kunnen uitdagen, zelfs wanneer hun acties voor ons onbegrijpelijk lijken.
Deze situatie dient als een cruciale test van onze mensheid; Hoe we reageren weerspiegelt onze waarden en principes. In plaats van degenen uit te sluiten die we moeilijk te begrijpen vinden, spoort Butler ons aan onze toewijding aan universele mensenrechten opnieuw te bevestigen, waardoor de noodzaak voor compassie en solidariteit te allen tijde wordt onderstreept.