Ismail Zaki Lamah, miłość do religii, jak uwielbiasz czystą poezję Modląc się jak Sadiq, post w wieku siedmiu lat Nie powstrzymuje postrzegania Boga w wielkiej formie, a nie ogranicza jego wielkości Nauczyciel pyta, dopóki nauczyciel go nie zwiną i nakazałby, aby przekazał i posłuszny
(Ismail Zaki Lamah, the love of religion as you adore pure poetry Praying like Sadiq, fasting at the age of seven It does not stop the perception of God in a great form, not limits to its greatness The teacher asks until the teacher narrows him and orders him to hand over and obey)
Ismail Zaki Lamah ucieleśnia głębokie oddanie religii podobnej do pasji do czystej poezji. Jego praktyki odzwierciedlają głębokie i duchowe podejście do wiary, wykazując zaangażowanie, które obejmuje modlitwę jak Sadiq i post od najmłodszych lat, szczególnie o siódmej. To poświęcenie podkreśla szczere postrzeganie Boga, która wykracza poza zwykłą rutynę.
Pomimo ograniczeń nałożonych przez jego nauczyciela, który naciska go na zgodę i poddanie się, związek Lamah z boską pozostaje niezachwiany. To napięcie między duchowym tęsknotą a autorytetem zewnętrznym ma kluczowe znaczenie dla narracji w pracy Naguib Mahfouza „Qashtamar”, badając złożoność wiary i wolności osobistej.