Wszyscy rozpoznajemy śmierć za pomocą naszych języków. Jeśli chodzi o nasze serca, rzuca je w miejsce w czasie.
(We all recognize death with our tongues. As for our hearts, it throws it into a place in time.)
Naguib Mahfouz w swojej książce „Qashtamar” przedstawia głęboką refleksję na temat natury śmierci i tego, jak to uznajemy. Cytat podkreśla, że chociaż często rozmawiamy o śmierci w powierzchowny sposób, nasze głębsze reakcje emocjonalne są bardziej złożone. Nasze serca łączą śmierć z określonymi chwilami w czasie, ujawniając warstwowe zrozumienie poza zwykłymi słowami.
Ten wgląd ilustruje dualność ludzkiego doświadczenia; Możemy swobodnie omawiać śmiertelność, ale nasze uczucia kojarzą ją ze znaczącymi wspomnieniami i emocjami. Perspektywa Mahfouza zaprasza czytelników do rozważenia wagi śmiertelności i tego, jak kształtuje nasze życie w głębszy, często niewypowiedziany sposób.
