Ale w tym czasie nie wiemy jeszcze, że widzimy nasze marzenia.
(But at that time, we have not yet aware that we were seeing our dreams.)
W swoim wspomnieniu Azar Nafisi zastanawia się nad momentami, w których jednostki realizowały swoje pasje i aspiracje, nie w pełni zdając sobie sprawę z ich znaczenia. Cytat podkreśla wspólne ludzkie doświadczenie: często zanurzamy się w naszych snach, nie rozpoznając ich potencjalnego wpływu na nasze życie. Te marzenia mogą kształtować nasze tożsamości i perspektywy, pod wpływem literatury i osobistych doświadczeń.
Spostrzeżenia Nafisi sugerują, że sny mogą czasami wydawać się niepozorne, dopóki nie spojrzymy wstecz i nie zobaczymy, jak poprowadzili nasze ścieżki. Podróż odkrywania literatury w represyjnym społeczeństwie staje się metaforą odkrycia własnych marzeń i pragnień, co prowadzi do głębszego zrozumienia aspiracji osobistych i zbiorowych.